த்ரில்லிங்க் experiance- Earthquake

தில்லி வந்த பின்னால earth quake னு சொல்றாங்களே அது எப்படி இருக்கும்னு experiance பண்ணி பார்க்கனும்னு ஆசை. ஆனா வெளியே சொன்னா லூசுன்னு நினச்சுடுவாங்கன்னு யார் கிட்டேயும் சொல்லலை.

இன்னைக்கு காலையில 4.42 மணிக்கு ட்ரம்ஸ் சத்தம் மாதிரி சத்தம் கேட்டுச்சு. பிறகு கட்டில் நல்லா ஆடுது...நான் ஏதோ கனவுன்னு நினச்சுட்டு இருந்தேன். ஆனா கதவெல்லாம் டப்புன்னு அடிச்சது. ஜூலி பயங்கரமா கத்த ஆரம்பச்சிருச்சு....அப்புறம் தான் ஹை பூகம்பம் வந்துடுச்சுன்னு நினச்சுட்டு இருந்தப்பவே அம்மா எழுப்பினாங்க..சீக்கிறம் எழுந்திரு..எல்லாரும் வெளியே நிக்கறாங்கன்னு. ஆனா நமக்கு 4.45 மணிக்கு தானே தூக்கம் நல்லா வரும். ''போம்மா..எனக்கும் தெரியும்'' னு திரும்பி படுத்திட்டேன். பெட்ல படுத்திட்டே ஸ்க்ரீன தள்ளி பார்த்தா, கீழ கார்டென்ல எல்லாரும் குழந்தைகள வச்சுட்டு நின்னுட்டு இருக்காங்க. நல்ல குளிர் 8 டிகிரி, 9 டிகிரி குளிர். பக்கத்துல இருக்கறவுங்க எல்லாம் கீழ இறங்கி வாங்கன்னு எங்களைப் பார்த்து கத்தீட்டு இருந்தாங்க. Dont use the lift..use the stairs and come down fast னு பக்கத்து வீட்டு aunty கத்தல். ஆனா எனக்கு ஒரே சிரிப்பு. ஹை நாங்களும் பூகம்பத்தை அனுபவிச்சுட்டோம்னு.

''என்னது ஹையா....என்ன திமிறா, பேவகூஃப் லடுக்கி'' ன்னு கீழ் வீட்டு பாட்டி திட்டு... ஹா ஹா ஹா....

ஆனா ஏதாவது பெருசா நடந்திருந்தா...நல்ல வேலை ஒன்னும் ஆகலை....

உண்மையிலேயே திரில்லிங்கா இருந்துச்சு....

நாய் கடியும் டாக்டரும்...

Delphine aunty டாக்டர்ஸ் ஜோக்ஸ் போடறது சரியாதான் இருக்கு.

இந்த ஜூலி பிசாசு அம்மாவ கடிச்சு வச்சுடுச்சு. வியாழக்கிழமை காலையில வேலைக்காரம்மா வந்ததும் எப்பவும் போல அம்மா ஜூலிய Balcony ல கட்டலாம்னு செயின அவுக்க போகும் போது, என்ன நினச்சதோ கால பலமா கடிச்சு வச்சிடுச்சு. அம்மா சத்தம் கேட்டு நான் எழுந்து வந்தேன். பார்த்தா பாதத்துக்கு மேல ப்ளட் நல்லா வந்துட்டு இருக்கு. அந்த நேரத்துல டாக்டர்ஸ்சும் யாரும் இல்லை.

Anti rabbies injection வாங்கலாம்னா கடையும் திறக்கலை. 9 மணிக்கு டெல்ஃபின் ஆண்டிக்கு போன் பண்ணி பேசுனாங்க. உடனே Anti rabbies injection போட்டுக்கோ சொன்னாங்க. அம்மா ஆபீஸ்க்கு போயிட்டு பின்ன டாக்டர் கிட்ட போனாங்க. அங்க இருந்த டாக்டர் மாதிரி ஒரு லூசு டாக்டர் இருக்க மாட்டாங்க. போறப்பவே இன்ஜெக்ஷன் வாங்கீட்டு போனதுனால சீக்கிறம் உள்ளே வர சொல்லிட்டார்.

உள்ளே போனா அவரோட சொந்தக் கதை சோகக் கதை எல்லாம் சொல்லி அவர் எப்ப தில்லி வந்தார், எதுக்கு வந்தார், இதுக்கு முன்னாடி என்ன பண்ணீட்டு இருதார்னு கதை. '' இதுக்கு முன்னாடி நான் அஸாம்ல இருந்தேன், அங்க Ulfa terrorists என்னை கடத்தீட்டு போயிட்டாங்க. என்னோட சொத்து எல்லாம் போயிடுச்சு..அதுக்கு அப்புறம் தான் நான் தில்லி வந்தேன்னு உளரீட்டே இன்ஜெக்ஷன் போட்டு...அது ரெண்டா break ஆயிடிச்சு. Needle குத்தினது அரைவாசி அம்மா கைக்குள்ளே, மீதி டாக்டர் கையில. "பார்த்தீங்களா இது கூட ஒழுங்கா இல்லை "னு complaint. நல்ல வேலை பிரேக் ஆன ஊசி உள்ளே போகலை. கொஞ்சம் வெளியே நீட்டிட்டு இருந்தாலே அம்மாவே உடனே வெளியே எடுத்துட்டாங்க. அம்மாக்கு ஒரே கோவம் சிரிப்பு எல்லாம். வீசிங்கும் சேர்ந்துருச்சு. ஏதோ ஜனகராஜ் ஜோக் நியாபகத்துல வருத்துன்னு தெலுங்குல சொன்னா, அந்த ஜோக்குங்குற வார்த்தை மட்டும் அந்த லூசுக்கு புரிஞ்சு..என்ன சிஸ்டர் ஜோக்னு என்னமோ சொல்றீங்க...எனக்கும் சொல்லுங்க நானும் சிரிக்குறேனு சொல்லிட்டு சிரிப்பு வேற.

வெளியே வந்த பிறகு டாக்டர் சொல்றார் ''சிஸ்டர் தில்லிக்கு வந்த பிறகு நீங்க தான் நான் பார்க்கும் முதல் பேஷன்ட்... third day and seventh day இன்னும் ரெண்டு ஊசி போடனும். மறக்காம வந்துடுங்க'' .

எங்க ஊர் ரோடுங்க்....

எல்லாரும் அவங்கவங்க ஊர் ஃபோட்டோவ போடறாங்க. எங்க ஊர் மாதிரி வருமா?... ஆனா நான் போட்டியில கலந்துக்கிட்டா மத்தவங்களுக்கு பரிசு கிடைக்காம போயிறும். எல்லாரும் ஒரே அழுகை....ப்ளீஸ் கலந்துக்காதேனு.. சரி சரி....ஃபோட்டோ மட்டும் போடறேன்னு சொல்லிட்டேன்..

நாங்க பரிசு குடுத்து தான் பழக்கம் வாங்கி பழக்கம் இல்லை:-)))

Mettupalayam Road from North coimbatore

Coimbatore Race course Road

Road to Isha Yoga Centre

By-pass Road

Fly over

Another view of Mettupalayam Road

எங்க ஊர் பார்த்தீங்களா, இப்ப கீழ பாருங்க நம்ம நாட்டுலேயும் எவ்வளவு அழகான சாலைகள் இருக்குன்னு

Scintillating Sikkim

Awesome Assam

Corbett Park

குழந்தைகளை எப்படி எல்லாம் ஏமாத்தறீங்க...

சின்ன குழந்தைகளை வீட்ல எப்படி எல்லாம் ஏமாத்தறாங்க.. நீங்களும் தான்

வீட்ல ஃபார்மஸிக்கு போய் Benadryl வாங்கீட்டு வர சொன்னாங்க. நான் போக சோம்பல் பட்டதுக்கு அப்பா சொன்னார் நான் 100 எண்ணுறேன்... அதுக்குள்ள நீ வந்துடு, பார்க்கலாம் நான் முதல்ல 100 சொல்லி முடிக்கிறனா இல்லை நீ வர்ரியான்னு சொன்னார். நான் சொன்னேன் நான் என்ன குழந்தையா இப்படியெல்லாம் சொல்றதுக்கு...சரி சரி போயிட்டு வரேன்னு சொலிட்டு போயிட்டு வந்தேன்.

வீட்டுக்குள்ள வந்தா, அப்பா 86, 87 அப்படீன்னு சொல்லீட்டு, ''ஹை குட் கேர்ல் நீ தான் ஜெயிச்சே"ன்னு சொன்னார். எனக்கு ஒரே சந்தோஷம். பரவாயில்லையே நான் வேகமா போயிட்டு வந்துட்டேனு எனக்கு அல்ப சந்தோஷம் ஆயுடுச்சு. அம்மா சிரிச்சாங்க. என்னன்னு கேட்டா இன்னும் அரைமணி கழிச்சு வந்திருந்தாலும் நீ தான் ஜெயிப்பேன்னு சொன்னாங்க. ஏன்னு தெரியுமா இவங்க count பண்ணவே இல்லை. நான் வர்ரது பார்த்துட்டு சும்மா 86, 87 னு சொல்லிட்டு இருந்திருக்காங்க. அப்ப தான அடுத்த தடவை ஏதாவது வேலை சொன்னா செய்வேன். அதுக்கு தான்

சின்ன பொண்ணா இருந்தப்போ இப்படித்தான் ஒரு வேலை சொல்லீட்டு அம்மா 1 to 10 சொல்வாங்க. நானும் பண்ணுவேன், கடைசியில எனக்கு கேக்குற மாதிரி 8, 9, 10 சொல்லுவாங்களா, நானும் ஹை ஜெயிச்சிட்டேன்னு லூசு மாதிரி சந்தோஷப்பட்டுட்டு, அடுத்த தடவையும் செய்வேன். இப்படி 8 சொல்றதுக்கு முன்னாடி செய்து முடிச்சதுக்கு ஒரு ஜெம்ஸ் பேக்கட் வேற குடுப்பாங்க.

அப்புறம் நைட் கதை சொல்றப்போ காக்காய் வடை தூக்கிட்டு போய் உக்கார்ந்து நரி வர்ர வரைக்கும் சொல்லுவாங்க. வடை கீழ விழுந்துச்சான்னு சொல்லவே மாட்டாங்க. நீ தூங்கு அப்ப தான் சொல்லுவேன்னு சொல்லி தூங்க வச்சுடுவாங்க. இதுவே தினமும் நடக்கும் நானும் லூசு மாதிரி தினமும் வடை கதைய கேட்டுட்டு இருந்து இருக்கேன்.

இப்படித்தான் ஏமாத்தறீங்க குழந்தைகளை...:-)))

Paul Warfield Tibbets- ஹிரோஷிமா குண்டு- பைலட்

Paul Warfield Tibbets Jr - இது யாருன்னு தெரியுமா?... ஆகஸ்ட் 6, 1945 ல ஹிரோஷிமா மேல " Little Boy" அணு குண்டு ( 5 டன்) போட்ட விமானத்தை ஓட்டிட்டு போன பைலட். அவரோட 92 ஆவது வயசுல Columbus, Ohio வுல இறந்துட்டார். 1,40,000 மக்கள் அப்ப இறந்து போனாங்க.

பாம் போட்ட 60 ஆம் ஆண்டு நிறைவு அப்போ இந்த ப்ளேன்ல இருந்த மூனு பேரும்'' எங்களுக்கு அந்த அணு குண்டு போட்டதுல எந்த வருத்தமும் இல்லை'' ன்னு சொன்னாங்களாம்

இப்ப இறந்து போன டிப்பட்ஸ், "நான் இறந்த பின்ன எனக்கு சமாதியோ, இறுதிச்சடங்கோ ஒன்னும் வேண்டாம். ஏன்னா என் மேல கோபம் இருக்குறவங்க என் சமாதி அருகில வந்து போராட்டம் நடத்துவாங்க'' ன்னு சொல்லிட்டாராம்.

இந்த அணு குண்டு போட்டப்போ எப்படி விமானத்தை ஓட்டீட்டு போனாரோ அதே மாதிரி, 1976 ஆம் ஆண்டு ஏர் ஷோ செய்து காமிச்சாராம்.